Για μια ακόμα χρονιά αναβίωσε το έθιμο της καύσης του Ιούδα στην Εύβοια, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής.
Οι κάτοικοι και επισκέπτες συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του Αλμυροποτάμου, έξω από την εκκλησία του χωριού και τήρησαν και φέτος το πασχαλινό έθιμο.
Το «κάψιμο του Ιούδα» συμβολίζει την τιμωρία του φιλάργυρου προδότη και εξακολουθεί να αναβιώνει με πολλές παραλλαγές σε περιοχές της Ελλάδας.
Τι συμβολίζει το κάψιμο του Ιούδα και από που προέρχεται το έθιμο
Το «κάψιμο του Ιούδα» αποτελεί ένα ξεχωριστό έθιμο το οποίο αναβιώνει σε περιοχές της Ελλάδας κάθε βράδυ της Ανάστασης. Η διατήρηση του εθίμου μέχρι σήμερα, μπορεί να εκφράζει την έντονη ανάγκη για αποτίναξη κάθε είδους προδοσίας.
Ο “Ιούδας ο Ισκαριώτης”, που πρόδωσε τον Ιησού για “τριάντα αργύρια”, έχει γίνει το αρχέτυπο του προδότη στην δυτική τέχνη και λογοτεχνία, και μέχρι σήμερα το έθιμο του καψίματος, αναβιώνει σε πολλά μέρη ανά την Ελλάδα. Τα παλιά χρόνια, η μεταφορά του ομοιώματος γινόταν με γαϊδουράκι, υιοθετώντας έναν άκρως παραδοσιακό χαρακτήρα.
Οι κάτοικοι της Λευκάδας πιστεύουν ότι η συκιά, το δέντρο από το οποίο είχε κρεμαστεί ο Ιούδας, “έχει ίσκιο βαρύ κι όποιος κοιμηθεί από κάτω πεθαίνει”. Το ίδιο καταραμένες θεωρούνται ότι είναι η βρωμοξυλιά, ή αλλιώς ο αζόγυρος στην Κρήτη, και οι αγριοχαρουπιές στην Αιτωλία, που λέγονται μάλιστα και “δέντρα του Ιούδα”.
Πηγή: in.gr
