της Νίκης Ζορμπά
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δημοσκοπικά κέρδη και παίρνει ανάσα εν όψει των ευρωεκλογών, σε μια ισορροπία η οποία, κατά πώς λένε οι δημοσκόποι, δύσκολα θα διαταραχθεί υπό το παρόντα δεδομένα: Η Ν.Δ. δείχνει τάσεις συσπείρωσης που τη φέρουν κοντά στον στόχο του 33% και από εκεί και πέρα βγαίνουν τα “κιάλια”.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη κλειδώνει στη δεύτερη θέση και το ΠΑΣΟΚ στην τρίτη. Βάσει των ίδιων πληροφοριών, η κοινή συνισταμένη στα δημοσκοπικά γραφεία είναι –πάντα με βάση τα ισχύοντα δεδομένα της στιγμής– πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει “ταβάνι” γύρω (και όχι επάνω) στο 16%. Το ΠΑΣΟΚ, δε, εμφανίζει πορεία καθόδου.
Σε ό,τι αφορά τη Χαριλάου Τρικούπη, ο χρόνος θα “ξεπαγώσει” το βράδυ της 9ης Ιουνίου. Έως τότε ο διάδρομος για τον Ν. Ανδρουλάκη είναι φαινομενικά καθαρός. Ειδήσεις από αυτό το μέτωπο έως τότε δεν αναμένονται.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, πάλι, βρίθει ειδήσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί ένα συγκλονιστικό απρόοπτο για να χάσει τη δεύτερη θέση, που δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Άρα, ο πήχης που είχε τεθεί στον Στέφανο Κασσελάκη από κορυφαία στελέχη προ συνεδρίου, να είναι τουλάχιστον δεύτερο κόμμα, αποδεικνύεται τόσο χαμηλός, που προεξοφλείται πως θα τον υπερβεί άνετα.
Ρήγμα
Αυτά είναι τα καλά νέα για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Εξαντλούνται πλέον, όμως, εδώ. Η επομένη των ευρωεκλογών θα είναι μια άλλη μέρα για το κόμμα, και όχι ανώδυνη. Τα στελέχη και οι βουλευτές του παραδοσιακού ΣΥΡΙΖΑ έχουν ξεπεράσει το όριο των αντοχών τους και η συμπεφωνημένη εκεχειρία με την ηγεσία έως τις ευρωκάλπες όχι απλώς τηρείται μετά δυσκολίας, αλλά είναι ακόμα πιο αποκαλυπτική και από τον θόρυβο που δεν κάνουν: Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον, επί προεδρίας Κασσελάκη, είναι δύο κόμματα σε συσκευασία ενός. Εκλείπει, όμως, η φασαρία. Μέρος της στρατηγικής και η απουσία ηχηρών δημόσιων τοποθετήσεων και διαφωνιών:
1. Αφενός, γιατί ο κ. Κασσελάκης το βράδυ της 9ης Ιουνίου θα ξεμείνει από άλλοθι (περί υπονόμευσης, ότι δεχόταν πόλεμο εσωκομματικό, δεν τον άφησαν να ξετυλίξει το σχέδιό του κ.λπ.). Κοινώς, το αποτέλεσμα θα το χρεωθεί αυτούσιο.
2. Αφετέρου, γιατί υπάρχουν περιπτώσεις όπου ένας καλός καβγάς καθαρίζει την ατμόσφαιρα. Δεν πρόκειται περί αυτού στον ΣΥΡΙΖΑ. Εν προκειμένω, με την κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό, ένας καλός καβγάς θα προκαλούσε ισόβια έχθρα. Ανώφελο αυτή τη στιγμή. Μετατίθεται, συνεπώς, για αργότερα, όταν ο κ. Κασσελάκης θα κάνει ευρωεκλογικό “ταμείο”.
Το πρόβλημα, εν τω μεταξύ, όσων κρατούν την αναπνοή τους εντός ΣΥΡΙΖΑ έως το βράδυ των ευρωεκλογών δεν είναι μόνον η αλλαγή της φυσιογνωμίας του κόμματος, που κλίνει προς τα “δεξιά”. Ουκ ολίγοι από τα στελέχη και τους βουλευτές, παρότι επισημαίνουν πως το κόμμα δεν είναι πια αριστερό, αναδεικνύουν ένα ακόμα μεγαλύτερο αδιέξοδο: Δεν κάνει στροφή στα δεξιά ο ΣΥΡΙΖΑ. Για την ακρίβεια, δεν κάνει καμία συγκροτημένη πολιτική κίνηση προς οπουδήποτε.
Την ίδια στιγμή που ο κ. Κασσελάκης μιλάει για το… θαύμα στη βάφτισή του, ζητάει ταυτόχρονα και διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους. Συνοχή και συγκεκριμένη στόχευση δεν υπάρχει. Με λόγια απλά, του προσάπτουν πως τίποτε από όσα κάνει δεν βγάζει νόημα, έμπλεο όπως είναι από εγγενείς αντιφάσεις.
Ο χρονικός ορίζοντας για να ισιώσει αυτή η απίθανη στρέβλωση που έχει δημιουργηθεί εντός ΣΥΡΙΖΑ και να καθαρίσει το απόστημα είναι κάτι λιγότερο από δύο μήνες. Η επίφαση της ησυχίας, όπου κανείς “δεν κουνιέται” στην πραγματικότητα από όσους ασφυκτιούν μέσα σε αυτό το χωρίς ταυτότητα πια συνονθύλευμα, θα “σκάσει” άγρια προσεχώς.
Οι δύο κόσμοι στον κασσελάκειο ΣΥΡΙΖΑ είναι και εμφανείς και σε τροχιά –ανεπιστρεπτί – σύγκρουσης.
Ο πραγματικός πήχης για τον Κασσελάκη
Μπαρουτοκαπνισμένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, στην επισήμανση του “Κ” πως ο πήχης για τον νέο του πρόεδρο είχε τεθεί, απ’ ό,τι φαίνεται, πολύ χαμηλά, άρα εύκολα πιθανότατα θα εμφανιστεί “νικητής” το βράδυ των ευρωεκλογών, ξετύλιξε ένα σκεπτικό ενδιαφέρον για το τι θα ακολουθήσει… προσεχώς:
“Όταν ο πήχης για τον Στέφανο τέθηκε στο να είναι τουλάχιστον δεύτερο κόμμα και με ποσοστά κοντά σε αυτά των εκλογών του 2023, η εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική. Το κόμμα μόλις είχε βγει από μια διάσπαση, ο ίδιος δεν είχε χρόνο να δοκιμάσει και να εφαρμόσει το δικό του σχέδιο και η Ν.Δ. βρισκόταν στην απόλυτη κυριαρχία του 41%. Τίποτε δεν είναι ίδιο πια: Κρατήσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ ενωμένο και χωρίς σοβαρές εσωκομματικές αναταράξεις. Επιπλέον, η Ν.Δ. έχει χάσει πια την απόλυτη πολιτική κυριαρχία της και, παρά τη διατήρηση στην πρώτη θέση, έχει σοβαρές απώλειες και φθορά. Όταν η Ν.Δ. πέφτει 10 μονάδες και τρεκλίζει η μονοκρατορία της, πού είναι το κέρδος για τον ΣΥΡΙΖΑ; Τι έχει κερδίσει από τις απώλειές της ένα κόμμα κυβερνητικό που διεκδικεί να πείσει ότι είναι η εναλλακτική δύναμη εξουσίας;”.
Όπερ σημαίνει ότι το κομβίο για το ανεβοκατέβασμα του πήχη για τις ευρωεκλογές κατά πώς τον εξυπηρετεί κάθε φορά δεν το πατάει μόνον ο νέος του πρόεδρος. Και στο εσωτερικό αλλάζουν τα κριτήρια και επαναπρογραμματίζονται, βάσει των συνθηκών κάθε φορά.
Το πραγματικό ερώτημα αυτή τη χρονική στιγμή για τον κασσελάκειο ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, είναι εάν θα καταφέρουν στελέχη και βουλευτές, που ομολογούν χωρίς ιδιαίτερη πίεση πια, σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους, πως το κόμμα έχει μεταλλαχθεί σε κάτι που ούτε αναγνωρίζουν ούτε προτίθενται να συνεχίσουν να υπηρετούν αενάως, να τηρήσουν τη (στρατηγικής σημασίας) συμφωνία για μορατόριουμ έως τις ευρωεκλογές. Δεν είναι ανεξάντλητο ούτε το δικό τους πολιτικό κεφάλαιο.
Πηγή: capital.gr
