Τίποτα δεν προμήνυε στις αρχές του μαύρου Σεπτέμβρη του 2023 ότι μία φονική κακοκαιρία, θα ρήμαζε τον κάμπο και τη Θεσσαλία.
Του Αλτρουιστή
Ένας Σεπτέμβρης που θα μείνει για πολλές δεκαετίες στις μνήμες αρκετών γενεών, που δοκιμάστηκαν και συνεχίζουν να δοκιμάζονται ασύμμετρα, καθώς η σταδιακή υποχώρηση των μολυσμένων απόνερων αποκαλύπτει όχι μόνο το μέγεθος της φυσικής καταστροφής, αλλά ενδεχομένως σηματοδοτεί με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο και το μέγεθος της όποιας πολιτικής ευθύνης.
Κάποιοι μικρόψυχα βιάστηκαν να καταλογίσουν ευθύνες.
Κάποιοι άλλοι βιάστηκαν να μιλήσουν για τα φαινόμενα της χιλιετίας, μέχρι να τους «ακούσει» ο Θεός όπως λέει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός και «γελώντας» να μας στείλει σε είκοσι μόλις μέρες τον “Elias” στη θέση του “Daniel”.
Έργο από τη σειρά ιπτάμενων σπιτιών, «Dominus Aeiris» των Ινδών Τούκραλ και Τάγκρα που εδώ και έξι χρόνια δημιουργούν έργα για την αλλαγή του κλίματος, (Facebook/Thukral and Tagra Studio)
Ο οποίος “Elias” παρότι ήταν πολλάκις πιο αδύναμος του αρχικού φαινομένου, αρκούσε για να αποτελειώσει τον πολύπαθο Βόλο όπως και πολλές άλλες περιοχές της περιφέρειάς μας.
Ακόμη και η πρωτόγνωρα άμεση και στενευμένη εισαγγελική παραγγελία, που εξαρχής ετέθη ως το απόλυτο εργαλείο ανάδειξης της όποιας πολιτικής ευθύνης, εάν μη τι άλλο καλείται να φωτίσει προβληματικές πολιτικές πτυχές, σε σχέση με το τι έγινε ή τι δεν έγινε τελικώς.
Από την άλλη βλέπουμε η ίδια η κυβέρνηση να αποφασίζει εν μία νυκτί να αποσύρει κρίσιμες αρμοδιότητες που αφορούν κατασκευαστικά κυρίως έργα για την αντιπλημμυρική μας προστασία, από τη περιφέρεια Θεσσαλίας στη κεντρική κυβέρνηση και συγκεκριμένα στο υπουργείο υποδομών.
Και επειδή η δικαιοσύνη δεν ξεχνά παρότι αργεί, στις 8 του μηνός Οκτωβρίου ας μην λησμονούμε πως υπάρχει ένα διαφορετικό και πιο εμπράγματο στοιχείο, η γνωστή σε όλους λαϊκή ετυμηγορία, που για τους περισσότερους από εμάς αποτελεί το απόλυτο κριτήριο απόδοσης ευθυνών εφόσον υπάρχουν στη συνείδηση του κόσμου, όπως και η δέουσα ευθύνη στην επιλογή της ηγεσίας, που είτε θα είναι η επικύρωση της παλιάς όπως αυτή θα έχει κριθεί, είτε κάποια νέα εναλλακτική πρόταση προς υλοποίηση.
Αυτό όπως αντιλαμβανόμαστε θα αποτελέσει σίγουρα το πολιτικό manual της επόμενης μέρας.
Όταν ο υπεύθυνος και ενεργός πολίτης, ο οποίος καταγράφει ή παρακολουθεί την προσφάτως (με τρόπο πανηγυρικό θα λέγαμε) εκλεγμένη κυβέρνηση, να μετακινεί πολλές και σοβαρές αρμοδιότητες προς το αρμόδιο υπουργείο των υποδομών, προφανώς και θα πρέπει να προβληματίζεται εάν πέραν της Θεομηνίας υπήρξε και αβλεψία σε περιφερειακό επίπεδο.
Όταν επίσης βλέπει την ακαριαία αντίδραση της δικαιοσύνης στο δέος των γεγονότων, για τη διερεύνηση των όποιων πολιτικών ευθυνών σε πρώτο βαθμό, ηθικά ναι μεν ικανοποιείται αλλά συνάμα προβληματίζεται για το βαθμό προσήλωσης της υφιστάμενης περιφερειακής αρχής στην πλέον απαιτητική περιφέρεια της χώρας, εφόσον κατά τη διάρκεια μίας ενδεχόμενης νέας θητείας της θα μπορούσαν να έχουν προκύψει δικαστικές περιπέτειες.
Όταν πάλι οι άμοιροι Θεσσαλοί πολίτες πληροφορούνται ότι υπήρχαν αποδεδειγμένα και ειδικές αντιπλημμυρικές μελέτες από το 2015, οι οποίες ετοιμάστηκαν και αποδόθηκαν συγχρηματοδοτούμενες με την ευρωπαϊκή ένωση, για την αποφυγή καταστροφικών πλημμυρών και τη θωράκιση των επικίνδυνων περιοχών, των κατοίκων και των περιουσιών, αλλά ατυχώς το σπουδαίο αυτό εγχειρίδιο δεν αποτέλεσε την ιερή Βίβλο για την αποφυγή των δραματικών επιπτώσεων, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα είναι οργισμένοι;
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, διαπιστώνουμε ότι το μέχρι πρότινος ανεπιθύμητο αυτοδιοικητικά κομματικό χρίσμα, αποτελεί ξανά ελέω “Daniel” μετά από χρόνια απαλλαγής, για κάποιους υποψηφίους σημαία ευκαιρίας και για κάποιους άλλους το έσχατο σωσίβιο για την επιθυμητή επικράτηση τους.
Αυτό δεν σημαίνει πως όσοι αυτοδιοικητικοί υποψήφιοι έχουν καταρχήν κομματικά χαρακτηριστικά θα πρέπει συλλήβδην να θεωρούνται ανάξιοι ανάληψης της όποιας κοινωνικής ευθύνης.
Απλά η πολιτικοκοινωνική ηθική των τελευταίων πολλών ετών, επιτάσσει η τοπική αυτοδιοίκηση να παραμείνει στο μέγιστο δυνατό βαθμό σε απόσταση από όλα τα πολιτικά κόμματα, επιλέγοντας ικανούς ανθρώπους με εντοπιότητα και όχι απαραίτητα κομματικούς εκπροσώπους.
Είναι αλήθεια ότι η φύση ήταν ανελέητη μαζί μας.
Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν ανθρώπινα λάθη και παραλήψεις.
Μένει να κριθεί το μέγεθος τους και εφόσον υπάρχουν ευθύνες, τόσο εκλογικά όσο και δικαστικά.
Είναι επίσης μεγάλη αλήθεια ότι μόνο οι ανεύθυνοι είναι πλήρως απαλλαγμένοι από τις μεγάλες-πιεστικές ευθύνες που εύλογα τους καταλογίζει η κοινωνία, την ώρα της κρίσης.
Μία κοινωνία σε απόγνωση και διαρκή αναζήτηση ελπίδας.
Για να υπάρξει ελπίδα όμως πρέπει να επέλθει κάθαρση.
Για να φυτρώσει ο σπόρος της επόμενης φωτεινής ημέρας χρειάζεται η συστράτευση όλων.
Την επόμενη των εκλογών νικητές και ηττημένοι, εάν νοούνται Θεσσαλοί με αίμα και καταγωγή, θα πρέπει να υποστούν θυσίες για την σπουδαία τους γη.
Κάποτε οι πρόγονοι μας μετακινήθηκαν από τη Φθία στη Θεσσαλία.
Όλοι λοιπόν εμείς οι Θεσσαλοί, που με δόλο και απρέπεια κάποιοι τόλμησαν και μας ταξινόμησαν ήδη στη κατηγορία των κλιματικών μεταναστών ή προσφύγων , ας τους στείλουμε το μήνυμα ότι από τον τόπο μας θα φύγουμε μόνο νεκροί.
Ούτε ο “Daniel”, ούτε ο “Elias“, ούτε κανένα πολιτικό παιχνίδι δεν θα επηρεάσει το δικαίωμα μας, να παραμείνουμε για πάντα στις εστίες μας ως αυτόχθονες Θεσσαλοί.
Τα όποια πολιτικά λάθη θα τα ρυθμίσουμε μόνοι μας, καταθέτοντας στη κάλπη της Κυριακής την άποψη της δικής μας ΖΩΗΣ.
Μιας ζωής που ανήκει σε εμάς, στα παιδιά μας και στη τιμή των προγόνων μας.
Όποιος πολίτης απέχει, ειδικά στη πολύπαθη Θεσσαλία, από τη ψήφο της Κυριακής, δεν είναι ενεργός, είναι απαθής και περιορισμένος σε μία στείρα κριτική.
Ποτέ άλλοτε η ψήφος μας δεν είχε τόσο μεγάλη σημασία για τη Θεσσαλία.
Ψηφίζοντας συνετά και υπεύθυνα τη προσεχή Κυριακή 8 Οκτωβρίου, θα στείλουμε το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, ότι είμαστε παρόντες και αλληλέγγυοι.
Τίποτα δεν θα σταματήσει την κρίση και τη βούληση μας για μία καλύτερη Θεσσαλία.
Μόνο εάν επιλέξουμε τους καλύτερους θα ξανακάνουμε τον τόπο μας πρωταγωνιστή των εξελίξεων, με αιχμή του δόρατος το αγροδιατροφικό, σε ένα μοντέλο ανάπτυξης για τη πατρίδα.
Ας θυμηθούμε μαζί την πρώτη εν Ελλάδι αμφικτιονία.
Ας θυμηθούμε το «κοινό των Θεσσαλών» και την ουσία στην υπόσταση των «Ταγών» από τον 7οπ.Χ. αιώνα.
Πως να λησμονήσεις αυτή τη λαμπρή ιστορία που στην ακμή της ήταν πρωτοπόρα για την λοιπή επικράτεια;
Σε τούτες τις δύσκολες ώρες οι σκέψεις μας δικαίως είναι θολές, αλλά το πάθημα της συμφοράς οφείλει να γίνει με σύνεση μάθημα ζωής.
Η πίστη των Θεσσαλών για την πατρογονική τους γη, θα είναι βασικό κριτήριο και απαρχή για την αναγκαία και μεγάλη κοινωνική αλλαγή.
