Ο παράγοντας άνθρωπος ήταν είναι και θα είναι το πιο σημαντικό κομμάτι μιας κοινωνίας και ενός οργανισμού
Όσο μικρή ή μεγάλη και αν είναι, απαρτίζεται από ένα σύνολο ατόμων. Άτομα με διαφορετικές προσωπικότητες, άλλες αξίες, διαφορετικούς χαρακτήρες αλλά και χαρακτηριστικά.
Οι ανάγκες είναι κοινές, αλλά ο καθένας μας τις εκπληρώνει με διαφορετικό τρόπο. Η ανάγκη της επιβίωσης, της καλής υγείας, της ασφαλείας, της αναγνώρισης, της διαφορετικότητας, της αγάπης, της προόδου και της πληρότητας.
Στην ερώτηση: Τι είναι μια εταιρία; Ποια απάντηση δίνουμε; Μήπως είναι τα πολυτελή κτήρια που μπορεί να έχει, τα μέσα μεταφοράς που χρησιμοποιεί, η τεχνολογία που χρησιμοποιεί για τις υπηρεσίες της;
Ρητορική η ερώτηση. Η απάντηση ωστόσο δεν θα μπορούσε να είναι άλλη, παρά ένα μεγάλο όχι. Εταιρία, είναι οι άνθρωποι που την απαρτίζουν. Είναι άνθρωποι που έχουν ως γνώμονα το κοινό όραμα, που συμβαδίζουν και ενστερνίζονται τις αξίες της εταιρίας. Με μια φράση: Το ανθρώπινο δυναμικό.
Ο ανθρώπινος πόρος είναι ο σημαντικότερος σε έναν οργανισμό.
Ας δούμε το γιατί:
Όταν αναφέρουμε το όνομα μιας εταιρίας ή επιχείρησης οι πρώτες εικόνες που σχηματίζουμε στο μυαλό μας είναι με βάση τα συναισθήματα που έχουμε βιώσει. Αν το συναίσθημα είναι θετικό, πιθανόν το έχουμε συνδέσει με έναν ευγενικό άνθρωπο που μας εξυπηρέτησε, το χαμόγελο που μοιράστηκε μαζί μας αλλά και την προθυμία του να μας εξυπηρετήσει.
Αν πάλι το συναίσθημα ήταν αρνητικό, έχουμε συνδέσει το όνομα της επιχείρησης με τον αγενή τρόπο, τη μη φιλική εξυπηρέτηση ή γενικότερα με μια κακή εμπειρία.
Επειδή καλώς ή κακώς αυτό που θυμόμαστε είναι το πως νιώσαμε, άλλωστε το έχει πει υπέροχα η Μάγια Αγγέλου: πως οι άνθρωποι μπορεί να μη θυμούνται τι τους είπες ή τι τους έκανες αλλά σίγουρα θυμούνται το πως τους έκανες να νιώσουν.
Αυτό έχει μεγάλη σημασία και μάλιστα στην περίπτωση μιας αρνητικής εμπειρίας είναι αμφίβολο αν θα έχουμε την ευκαιρία να το διορθώσουμε.
Για αρκετούς από εμάς υπάρχει σίγουρα ένα κατάστημα ή μια αλυσίδα καταστημάτων που δεν θα θέλαμε να την επισκεφτούμε δεύτερη φορά.
Και όπως λέει και η παροιμία : καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα.
Αλλά αυτό δεν ισχύει σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής; Προσωπικές, κοινωνικές, επαγγελματικές;
Επιλέγουμε να έχουμε στον περίγυρο μας ανθρώπους που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά. Και όταν λέμε καλά ή όμορφα εννοούμε ότι νιώθουμε σημαντικοί και μας αναγνωρίζουν, μας αγαπάνε, ότι νοιάζονται για εμάς, ότι μας ακούν με προσοχή κλπ. Με λίγα λόγια ότι καλύπτουν συστηματικά τις ανάγκες μας.
Ποιος από εμάς θα επέλεγε για παρέα ανθρώπους επικριτικούς, που δεν ενδιαφέρονται για εμάς , μας υποτιμούν κλπ; Γιατί είναι διαφορετικό ότι κατακρίνω κάποιον και άλλο κάνω μια καλοπροαίρετη κριτική-ανατροφοδότηση εφόσον μου ζητηθεί με σκοπό την βελτίωση, την εξέλιξη και την πρόοδο.
Ακριβώς επειδή ο παράγοντας άνθρωπος είναι πολυδιάστατος «κουβαλάει» μαζί του «πολλές βαλίτσες». Βιώματα, εμπειρίες, πεποιθήσεις και είναι σύνολο πολλών συνισταμένων. Η διαχείρηση του γίνεται πιο σημαντική και πιο πολύπλοκη.
Δεδομένου ότι μια οικογένεια αποτελείται απο δύο ή και περισσότερους ανθρώπους και πάλι οι ισορροπίες είναι λεπτές όσο και να φαντάζει απλό γιατί ακριβώς μιλάμε για διαφορετικούς ανθρώπους. Αυτή η διαφορετικότητα και η μοναδικότητα όσο σπουδαίο χαρακτηριστικό είναι τόσο περισσότερη προσοχή θέλει καθώς μπορεί να ενώνει ή να απομακρύνει τους ανθρώπους. Και αν αυτό συμβαίνει στην οικογένεια, πόσο δε μάλλον όταν αφορά μια εταιρία όπου είναι και αυτή ένας οργανισμός.
Πώς μπορεί να διατηρηθούν οι ισορροπίες στις σχέσεις, στις εταιρίες αλλά και στην προσωπική μας ζωή;
Ενδεικτικά:
·Αρχικά με το να ακούμε περισσότερο και να μιλάμε λιγότερο. Όταν μιλάμε επαναλαμβάνουμε όσα ήδη ξέρουμε, όταν ακούμε μαθαίνουμε σίγουρα κάτι νέο.
·να ακούμε την άλλη πλευρά με σκοπό να τη νιώσουμε και όχι να ακούσουμε για να απαντήσουμε. Αν σκεφτούμε ένα απλό παράδειγμα ότι κάποιος θέλει να περιγράψει το Σαββατοκύριακο του πόσο όμορφα πέρασε. Και εμείς είμαστε τόσο «καλοί ακροατές» που απλά του λέμε ότι εμείς περάσαμε καλύτερα και εκεί που πήγαμε ήταν μοναδικά κλπ. Μόλις ένιωσε ότι δεν είναι σημαντικός…
·να επικοινωνούμε αυτό οποίο μας ενοχλεί. Με σεβασμό προς την άλλη πλευρά αλλά αν κάτι μας δυσκολεύει πολύ είναι σημαντικό να επικοινωνήσει πριν φτάσει στο απροχώρητο.
·να ορίσουμε απο κοινού ως μέλη ομάδας ποιες αρμοδιότητες έχει ο καθένας. Σε μια συντροφική σχέση (οι δουλειές μοιράζονται, ξέρει καθένας μας τι κάνει και τι δεν μπορεί ή δεν θέλει να κάνει. Και είναι ένα θέμα που μπορεί να συζητηθεί. Για παράδειγμα πέταγμα σκουπιδιών). Σε μια εταιρία επίσης είναι σημαντικό να ξέρει κάθε εργαζόμενος το ρόλο του, τις αρμοδιότητες του κλπ.
Όπου υπάρχει άνθρωπος, υπάρχουν ανάγκες. Όσο καλύπτουμε πιο συστηματικά τις ανάγκες των ανθρώπων γύρω μας τόσο αυξάνεται το επίπεδο ευτυχίας και από τις δυο πλευρές.
Ας φροντίσουμε τους ανθρώπους μας όπου και αν βρίσκονται.
Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο δόθηκε όταν ο Διευθύνων Σύμβουλος ξενοδοχειακής μονάδας μου εξέφρασε την δυσκολία εύρεσης προσωπικού.
Καλοί τρόποι είναι η συμφιλίωση της μεγάλης ιδέας που έχουμε για τον εαυτό μας με τη μικρή ιδέα που έχουμε για τους άλλους.
Μαρκ Τουαίην
