Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι γεμάτη από αναπάντητα «γιατί» κι εκείνη της ΑΕΛ τα έχει σε περίοπτη θέση, με χαρακτηριστικότερο όλων το περιβόητο… «Γιατί ρε Μπακαγιόκο»; Ε λοιπόν, στα υπάρχοντα – με ονοματεπώνυμο – “γιατί”, προσθέστε και εκείνο με το όνομα του Κώστα Πλέγα, που κυριολεκτικά στην εκπνοή είχε και έχασε την ευκαιρία του αγώνα, αστοχώντας σε κεφαλιά μόνος απέναντι στην εστία του Λεβαδειακού.
Αν ο Πατρινός χαφ έκανε εκεί το 2-2, τώρα ίσως να μιλάγαμε αλλιώς… Δεν το έκανε όμως κι είμαστε υποχρεωμένοι να γυρίσουμε 90 λεπτά πίσω για να ψάξουμε τις αιτίες της χθεσινής ήττας της ΑΕΛ από μια πολύ πιο έτοιμη ομάδα προερχόμενη απ’ την SL1… Κι ίσως ανακαλύψουμε ένα ακόμα “γιατί”, πολύ πιο σοβαρό!
Κατ’ αρχάς και μόνο που με μια τέτοια συνθήκη όλοι οι «βυσσινί» έφυγαν απ’ το γήπεδο με σκυμμένα κεφάλια, πραγματικά στενοχωρημένοι, λέει πολλά… Το ζητούμενο αγωνιστικά είναι το γιατί παρότι ήθελαν την πρόκριση, την πίστευαν και πάλεψαν ως την ύστατη στιγμή, δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν στο πρώτο ημίχρονο το προβάδισμά τους στο σκορ και πήγαν στα αποδυτήρια με το 1-2 στην πλάτη; Αμέσως μετά το ματς ο προπονητής τους Παναγιώτης Γκουτσίδης μίλησε για «μεγάλη επιθυμία που δημιούργησε υπεβολικό άγχος», με συνέπεια οι παίκτες να τρέχουν πίσω από τη μπάλα, δίνοντας χώρους και κάνοντας εύκολα λάθη, που δεν αναμένονταν απ’ αυτή την ΑΕΛ.
Απ’ την δική τους πλευρά, Θανάσης Παπαγεωργίου και Πλέγας, στάθηκαν στην «έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού σε σχέση με τον αντίπαλο που έχει παίξει καμιά δεκαριά ματς πρωταθλήματος», κάτι που παραδέχθηκε και ο Βέλιτς, γι’ αυτό άλλωστε και μίλησε για μια πρωταγωνίστρια ΑΕΛ με πολλές λύσεις, που παρά την έλλειψη επίσημων 90λεπτων κατάφερε στην επανάληψη να πιέσει και να φτάσει κοντά στην ισοφάριση. «Εκεί σταθήκαμε τυχεροί», είπε ο Σέρβος τεχνικός, που δεν περίμενε αυτή την αντίδραση των «βυσσινί» στο β’ μέρος… Ως γενικό συμπέρασμα, γεγονός είναι πως στα κρίσιμα σημεία-κλειδιά του αγώνα, η ΑΕΛ είχε θέματα
· και με τον εαυτό της, που παρά το 1-0 επέτρεψε στο πρώτο ημίχρονο να φανεί ο Λεβαδειακός τόσο πολύ καλύτερος
· και με την συγκέντρωσή της, κάνοντας εύκολα λάθη σ’ ένα ματς που επιβάλει να είσαι αλάνθαστος για να προκριθείς
· και με την τύχη της, αφού το αντίπαλο λάθος που θα έφερνε το 2-0 δεν αποδείχθηκε καθοριστικό λόγω… δοκαριού
· και προσέξτε εδώ, με τον ρέφερι Τσέτσιλα και τους βοηθούς του, που δεν υπήρξε αμφισβητούμενη φάση που να μην την δώσουν ανάποδα, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό!
Αν αυτή η διαιτησία ήταν κάποιου είδους μήνυμα (με κακώς ακυρωθέν γκολ για επιθετικό φάουλ του Όγκμποε που δεν έγινε ποτέ και με πέναλτι στην επανάληψη στον ίδιο παίκτη που έφυγε με «παίζεται» ενώ ο διαιτητής βρισκόταν στα τρία μέτρα, χώρια η ανοχή στις καθυστερήσεις και τους θεατρινισμούς των φιλοξενουμένων) να το δούμε επίσης…
Κι ανεξάρτητα αν ο Πλέγας απάντησε ή όχι με γκολ στο πρώτο ερώτημα του θέματος, με την τεχνική ηγεσία και τους παίκτες να πρέπει έτσι κι αλλιώς από σήμερα να αποκωδικοποιήσουν τα αγωνιστικά, ίσως είναι καλό να ψάξουμε όλοι οι υπόλοιποι την αποκωδικοποίηση στο ερώτημα: Γιατί ρε Τσέτσιλα;
