Γράφει η Κούτνα Φωτεινή, Νηπιαγωγός και εκπαιδευτής ενηλίκων με MSc στην Ειδική Εκπαίδευση (2019) & MSc στην Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων (2022)
Μπήκε ο Σεπτέμβριος και είναι πια καιρός να μπούμε στη ρουτίνα του σχολείου μας… Κάποια παιδιά το έχουν ξανα ζήσει… κάποια όμως θα διαβούν για πρώτη φορά αυτή τη πόρτα… και μάλιστα μπορεί να το κάνουν αυτό με τη πιπίλα στο στόμα! Είτε είσαι γονέας βρέφους που ετοιμάζεται να πάει στον βρεφικό σταθμό ή παιδιών 2 ετών και πάνω που ετοιμάζονται για τον παιδικό σταθμό ή το Νηπιαγωγείο, τότε η περίοδος αυτή που έρχεται είναι περίοδος προσαρμογής.
Η “απομάκρυνση” αυτή επηρεάζει πολλές φορές ψυχολογικά και τις δύο μεριές (γονέα και παιδί) με αποτέλεσμα τα συναισθήματα να μπαίνουν εμπόδιο και να καθυστερούν την διαδικασία. Συνήθως είναι πιο «επίπονη» για τα πιο μικρά παιδιά ενώ σύγχρονη έρευνα που έγινε στη Γαλλία αναφέρει πως μέχρι και το 80% των παιδιών παρουσιάζουν δυσκολίες προσαρμογής κατά τον πρώτο μήνα φοίτησης στο σχολείο. Συνήθως αυτή η φάση κρατάει περίπου 15 μέρες και πολλές φορές το παιδί έχει προσαρμοστεί πλήρως μέσα στους 2 πρώτους μήνες.
Οι γονείς, διαδραματίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο με τους δασκάλους στην ομαλή έκβαση της υπόθεσης… Υπάρχουν μανούλες – δεν τις κρίνουμε, τις καταλαβαίνουμε και τις συμπονούμε – που κλαίνε πιο πολύ από τα παιδάκια τους κατά την «εγκατάλειψη» στη τάξη του παιδικού σταθμού… Ειδικά στη τρομερή περίοδο του κορονοϊού που βιώσαμε όλοι, που οι δύσμοιροι οι γονείς δε μπορούσαν καν να μπουν στο χώρο του σχολείου… πόσο μάλλον στη τάξη μαζί με το παιδί τους…
Συχνά το μήνα Σεπτέμβριο ακούς στις γειτονικές καφετέριες των σχολείων : «Ο μικρός δεν προσαρμόζεται με τίποτα.. Τον κρατάνε 1-2 ώρες για αρχή, αλλά όλη την ώρα μέχρι να πάω να τον πάρω κλαίει. Δεν συμμετέχει στις δραστηριότητες, δεν παίζει, δεν τρώει, παρά μόνο είναι κρεμασμένος στη μιά τη δασκάλα και κλαίει, λέγοντας ”μαμάκα, μπαμπάκας, σπίτι, δε ξέρω τι να κάνω”. Η λύση είναι απλή! Η κυρία, ξέρει! Εμπιστευτείτε την ! Αν ξεπεράσουμε το γεγονός ότι περνάει δύσκολα, εάν το πιστέψουμε εμείς, θα το πιστέψει και ο μικρός. Ακόμη, προσπαθήστε να του διαβάσετε παραμύθια σχετικά με την προσαρμογή όπως το «Πάκι το αρκουδάκι, πρώτη μέρα στο σχολείο» της Ρώσση – Ζαΐρη .
Επίσης, όσο και μικρά να είναι τα παιδάκια μας, καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα απ’ όσα ίσως υποθέτουμε…ψυχανεμίζονται καταρχάς τα πάντα. Όσο μικρό και να είναι το παιδάκι καταλαβαίνει τα συναισθήματα! Εξηγήστε του πως νιώθετε άσχημα που κάνει έτσι και στεναχωριέστε. Ότι εκεί πηγαίνει για να παίξει να τραγουδήσει και να περάσει καλά, όπως όταν πηγαίνετε σε ένα παιδότοπο – ένα παράλληλο παράδειγμα πάντα βοηθάει – ! Τέλος ο χρυσός κανόνας της προσαρμογής! Επιμονή & υπομονή!! Μη λυγίζετε, μη πισωγυρίζετε… δεν βοηθάει έτσι τα παιδιά μας, το αντίθετο, το «μαρτύριο» παρατείνεται. Ας είμαστε αποφασιστικοί και αποφασισμένοι.
Ψυχραιμία μαμά & μπαμπά! Θα περάσει γρήγορα!
