Για πολλούς το ποδόσφαιρο αποτελεί οικογενειακή υπόθεση και το μικρόβιο μεταδίδεται από γενιά σε γενιά και δεν μιλάμε αποκλειστικά για σχέση πατέρα με παιδιού. Γιατί υπάρχουν και αδέρφια που έχουν διαγράψει τη δική τους ποδοσφαιρική διαδρομή, έχουν βάλει το δικό τους στίγμα θυμίζοντας κάτι από το παρελθόν.
Του Σάκη Γκουρνέλη
Έχουμε και λέμε Γκάρι και Φιλ Νέβιλ που διέπρεψαν με τη φανέλα της Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ ή τους αδερφούς Ντε Μπουρ που «οργίασαν» με τη φανέλα του Άγιαξ ενώ στην Ελλάδα δεν είναι υπάρχουν πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα από τα αδέρφια Χρήστος και Θανάσης Δημόπουλος (Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ) και Άρης και Θεόφιλος Καρασαββίδης (Απόλλων Αθηνών).
Στον περίγυρο μας υπάρχουν αρκετά τρανταχτά παραδείγματα και εμείς επιχειρήσαμε λοιπόν να καταγράψουμε ορισμένα αδέρφια που αυτή στη στιγμή διαπρέπουν στα ερασιτεχνικό στερέρωμα και σας τα παρουσιάζουμε:
Από τη Βέρδικα με αγάπη!
Νίκος και Σάκης Γκουρνέλης (υπογράφων) έχουν διαγράψει κοινή ποδοσφαιρική πορεία. Από το μακρινό 1989 όπου και πρωτοφόρεσαν τη φανέλα του Λέοντα Αγίου Αθανασίου (παραμένουν ακμαίοι μέχρι και στις μέρες μας στα γήπεδα 7Χ7 της πόλης), μέχρι και τα ένδοξα ποδοσφαιρικά χρόνια, με τη φανέλα της ιδιαίτερης πατρίδας τους, της Προοδευτικής Βερδικούσιας.
Εκεί όπου έζησαν μεγάλες στιγμές στο θρυλικό «Καραούλι» με αποκορύφωμα την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την άνοδο στην Α΄ΕΠΣΛ το μακρινό 2000. Και μπορεί και οι δύο να έχουν περάσει τα δεύτερα …άντα, όμως η καρδούλα τους το λέει και συνεχίζουν να «κλωτσάνε» το τόπι ακόμα και σήμερα!
Μεγάλη η προσφορά τους στο Αργυροπούλι…
Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά τα χρόνια πολλά αδέρφια μας απασχόλησαν ποδοσφαιρικά εκεί στο Αργυροπούλι και δύο από τα πιο γνωστά ήταν και οι Γιώργος και Κώστας Χατζής.
Άψογος στα ανασταλτικά του καθήκοντα ο Γιώργαρος ενώ ο Κωστάκης αποτελούσε τον «φύλακα άγγελο» κάτω από την εστία των «κιτρινόμαυρων».
Μεγάλη η προσφορά τους στην ιδιαίτερη πατρίδα τους και όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και διοικητικά, έχοντας την Δόξα σε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους!!!
Ο Δολιχιακός στην καρδιά τους!!!
Ένας από τους παίκτες που ξεχωρίζει με την αγωνιστική του παρουσία τα τελευταία χρόνια αγωνιζόμενος σε Π.Ο.Ε και Οικονόμο Τσαριτσάνης είναι ο έμπειρος μέσος Στέφανος Σουγλής.
Μέσος, τρόπος του λέγειν μιας και ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής έχει αποδείξει πως μπορεί να αγωνισθεί με την ίδια ευκολία σε όλες τις θέσεις, ένα πραγματικό «πολυεργαλείο».
Μάλιστα ο ίδιος προέρχεται από μια άκρως ποδοσφαιρική οικογένεια και πρόλαβε να βάλει το στίγμα του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στον Δολιχιακό εκεί όπου έκανε «όργια» με τα δύο του αδέρφια Ντίνο και Ζήση.
Αδέρφια που έβαλαν το στίγμα τους στο Δαμάσι…
Γιάννης και Γιώργος Ιωαννίδης θήτευσαν με επιτυχία στον Δαμασιακό πριν αρκετά χρόνια και ήταν από τους τυχερούς μιας και έζησαν μεγάλες στιγμές.
Ο μεν πρώτος ως αρχηγός και «φύλακας άγγελος» ενώ ο δε «Μαραντόνα», οργανώνοντας με μαεστρία το παιχνίδι των «μπλε» εκεί στον χώρο της μεσαίας γραμμής.
Φυσικά και οι δυο πρόσφεραν και από διοικητικό πόστο και γενικά αποτελούν δύο από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη σύγχρονη ιστορία του Δαμασιακού, βάζοντας το στίγμα τους.
Κουρδής, σημαίνει πάθος για μπάλα!!!
Από τα πιο αγαπημένα αδέρφια που φρόντισαν να βάλουν φαρδιά-πλατιά την υπογραφή τους στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο ήταν και οι Γιώργος και Τάσος Κουρδής.
Με κοινή αφετηρία τη Νεάπολη και τον Ηρακλή Λάρισας, με σημαντική παρουσία σε Τύρναβο, Απόλλωνα Λάρισας, Κίσσαβο Συκουρίου και Πυργετό, τα «Κουρδούλια» πρόσφεραν μαγικές στιγμές και έζησαν δυνατές συγκινήσεις αλλά και έντονα συναισθήματα.
Ο Γιώργος που διέγραψε και αξιοζήλευτη επαγγελματική καριέρα έχει αποσυρθεί αθόρυβα από τον χώρο, «χορτάτος» μπάλα και διακρίσεις ενώ από την άλλη ο Τασάρας μετά το σοβαρό τροχαίο ατύχημα που είχε με τη μηχανή όπου «έχασε» το πόδι του, όχι μόνο δεν πτοήθηκε, όχι μόνο στάθηκε όρθιος αλλά διδάσκει απλόχερα μαθήματα ζωής, με το μεγαλείο ψυχής, τη δύναμη της θέλησης και της αποφασιστικότητας, να ξεπερνάει κάθε όριο.
Και εμείς δεν έχουμε παρά να τους ευχαριστήσουμε για όλα όσα πρόσφεραν όλα αυτά τα χρόνια…
Μπαλαδόφατσες… “made in Gountsa”!!!
Για τους Πολυζαίους τι να πρωτοπει κανείς μιας και το ποδόσφαιρο αποτελούσε τρόπο ζωής όλα αυτά τα χρόνια, αδέρφια που έκαναν κάτι παραπάνω από αισθητή την παρουσία τους στα γήπεδα της ΕΠΣΛ.
Και μπορεί να τους ενώνει η αγάπη τους για τον τόπο καταγωγής τους, την Αμυγδαλέα όπου και υπηρέτησαν τον Αετό, όμως ειδικά οι Μάκης και Τόλης έζησαν μεγάλες στιγμές κατά το παρελθόν.
Και ειδικά τα λαρισινά ντέρμπι της Δ΄Εθνικής το μακρινό 2008 ανάμεσα στον Απόλλωνα Λάρισας και τον Πυργετό, είχαν τη δική τους «άγρια» οικογενειακή ομορφιά.
Στην κερκίδα ο μεγάλος αδερφός Γιώργος (δεκάρι παλιάς κοπής στα νιάτα του) με τους γονείς να καμαρώνουν αλλά η ουσία ήταν πως το τέλος του παιχνιδιού ότι κι αν γινόταν, ένας Πολύζος θα κέρδιζε!!!
Οι μονομαχίες τους είχαν άλλη χάρη…
Νίκος και Κώστας Κολοβός όχι μόνο αγωνίσθηκαν μαζί κάτω από την ίδια στέγη αυτή του Φαλανιακού αλλά δεν ήταν λίγες εκείνες οι φορές που τέθηκαν και αντιμέτωποι.
Όπως το μακρινό 2008 όταν ο «Σέρτζι» σταθερός εκεί στα μετόπισθεν του Φαλανιακού, φιλοξενούσε το «καρντάσι» που είχε μεταγραφεί στον Απόλλωνα Λάρισας.
Και φυσικά οι δικές τους μονομαχίες είχαν άλλη χάρη, δύο αδέρφια που ακόμα και στις μέρες μας, παραμένουν στις επάλξεις, έχοντας προσφέρει όμως πολλά στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο γενικότερα.
Στο Θεσσαλικό, έγινε η αρχή…
Δύο από τα πιο γνωστά αδέρφια που υπηρέτησαν με ευλάβεια, σύνεση και αγάπη τα γήπεδα της ΕΠΣΛ ήταν και οι Θοδωρής και Αντώνης Εμμανουήλ.
Δύο πραγματικοί παλίκαροι που μας πρωτοσυστήθηκαν πριν δεκαπέντε χρόνια περίπου με τη φανέλα της Θύελλας Λάρισας (παιδιά του Σάκη Τσιάρα) εκεί στο Θεσσαλικό, αποτελώντας τους στυλοβάτες της αμυντικής γραμμής των «πράσινων».
Και οι εξαιρετικές τους εμφανίσεις αποτέλεσαν το διαβατήριο για τη μετακίνηση τους σε ομάδες μεγαλύτερων κατηγοριών όπου συνέχισαν να κάνουν τη διαφορά και ειδικά ο «στρατηγός» ο οποίος και «έγραψε» ιστορία ιδιαίτερα με τη φανέλα της Δήμητρας Γιάννουλης!!!
Σμολικάρα ολέ!!!
Γιάννης και Σπύρος Γραβάνης αποτελούν σημείο αναφοράς στη σύγχρονη ιστορία του Σμόλικα, με τεράστια προσφορά στους «πράσινους» όλα αυτά τα χρόνια.
Από τη μια ο έμπειρος πορτιέρο που μας πρωτοσυστήθηκε ως αμυντικό και από την άλλη ο «Ρικέλμε» που έβαλε το στίγμα του τόσο ως ποδοσφαιριστής (πολλά κιλά μπάλα ο αδερφός), όσο κι ως διοικητικός.
Σμολικάρα ολέ, με την αγάπη τους για την ομάδα του «βλαχομαχαλά» να είναι δεδομένη και το αποδεικνύουν έμπρακτα σε όλη τους τη διαδρομή…
Οράνιε… τα αδέρφια Ραπτοτάσιου
Βουκεφάλας, Δαμασιακός, Συκέα, Κουλούρι, Αμπελιά και όχι μόνο είναι ορισμένοι από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στην πλούσια καριέρα των αδερφών Ραπτοτάσιου.
Παναγιώτης και Κωνσταντίνος λοιπόν είναι δύο από τα πιο γνωστά αδέρφια που αγωνίζονται στο ερασιτεχνικό στερέωμα, μικροί στο δέμας αλλά θαυματουργοί μιας και το κατέχουν καλά το τόπι.
Και τα πρώτα τους βήματα τα έκαναν το μακρινό 2008 στην Προοδευτική Λάρισας εκεί όπου έκαναν «μπαμ» με τους «οράνιε»!!!
Στο Ζάππειο πρόσφεραν πολλά…
Ήταν χρονιές όπου η Αναγέννηση Ζαππείου είχε κάνει την υπέρβαση στα γήπεδα της ΕΠΣΛ, έχοντας ως μεγάλο «όπλο» το άκρως οικογενειακό κλίμα, ποντάροντας πολλά στο ντόπιο υλικό.
Και δύο από τους παίκτες που έκαναν τη διαφορά στους «κόκκινους» πριν αρκετά χρόνια ήταν και τα αδέρφια, Δημήτρης και Φώτης Γκατζανάς.
Με το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο μπράτσο ο Μητσάρας καθάριζε… τα πάντα στα μετόπισθεν ενώ ο Φωτάρας απογειώνονταν… από «Γ» σε «Γ» αποτελώντας έναν πραγματικό αίλουρο!
Και μπορεί τα χρόνια να έχουν περάσει αλλά κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τι πρόσφεραν στον τόπο τους!!!
Ο ένας τα ’βγαζε και ο άλλος τα ’βαζε…
Τα αδέρφια Καπετάνιου είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, τη Δόξα Ομορφοχωρίου όταν και μεγαλουργούσε στον μαραθώνιο της Α1 ΕΠΣΛ.
Ο Γιάννης αποτελούσε ένα απροσπέλαστο εμπόδιο για τους αντίπαλους επιθετικούς και μάλιστα προκαλούσε εντύπωση με το “extreme” μαλλί του σαν άλλος Μοϊκανός ενώ από την άλλη, ο Άρης γνωστός “killer”, κάλπαζε… σαν ατίθασο άτι και φόρτωνε με γκολ τις αντίπαλες εστίες. Από τα πιο γνωστά αδέρφια που έβαλαν το στίγμα τους, με τον ΄Άρη να συνεχίζει να «πυροβολεί» με τη φανέλα του Φιλοκτήτη Μελιβοίας.
…σαν μανιασμένα «λιοντάρια»!!!
Όπως και να το κάνουμε είναι ωραίο συναίσθημα, να αγωνίζεσαι με το «καρντάσι» σου στην ίδια ομάδα και αξίζει πραγματικά ιδιαίτερης αναφοράς για τα αδέρφια της Μελίας.
Και πιο συγκεκριμένα Χρήστος και Κώστας Αγγελακόπουλος υπηρέτησαν πιστά τον τόπο τους, όταν η Ένωση δήλωνε μάχιμη στα τοπικά δρώμενα, με τον «μικρό» να αλωνίζει… στον χώρο της μεσαίας γραμμής ενώ ο μεγάλος καθάριζε… τα πάντα στα μετόπισθεν.
Αυτό όμως που προκαλούσε εντύπωση ήταν το γεγονός πως και οι δυο, έπαιζαν με περίσσιο πάθος σαν μανιασμένα λιοντάρια, δίνοντας τα πάντα για την ομάδα…
Έβαλαν το στίγμα τους…
Κώστας και Σταύρος Τσαπράζης θήτευσαν για αρκετά χρόνια κάτω από την ίδια στέγη αυτή της Α.Ε. Βούναινων, της Ραψάνης ενώ η χάρη τους έφτασε μέχρι και τη γειτονική Καρδίτσα εκεί στον Θεσσαλικό Ματαράγκας. Τα τελευταία χρόνια ο «Ζίκος» αποχώρησε από τη δράση ενώ ο Σταύρακας παραμένει στον χώρο αλλά με την ιδιότητα του προπονητή.
Δύο αγαπημένα αδέρφια που έβαλαν με τη σειρά τους το στίγμα τους και μάλιστα έζησαν μεγάλες στιγμές κατά την κοινή τους θητεία…
Ίδια κοψιά…
Όλυμπος Λάρισας, Αστραπή Νέας Πολιτείας, Μελία και Δόξα Ομορφοχωρίου αποτελούν τρεις από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στην πολύχρονη παρουσία για τα αδέρφια Αλέκο και Κώστα Σφέτσο στα γήπεδα της ΕΠΣΛ. Ίδιο μπόι, ίδια κοψιά αλλά καντάρια μπάλα από δύο πραγματικούς αρτίστες που συνδυάζονταν με κλειστά μάτια μέσα στα γήπεδα. Πάντως ο «Ντελ Πιέρο» συνεχίζει να «ζωγραφίζει» με τη φανέλα του Ομορφοχωρίου, θυμίζοντας κάτι από τα παλιά…
Συμπαίκτες αλλά και αντίπαλοι
Μάκης και Θοδωρής Γεωργούλας κρατάνε ψηλά σημαία της Νέας Σμύρνης όλα αυτά τα χρόνια και η χρονιά και φέτος τους βρήκε στον Λαρισαϊκό. Φυσικά και είχαν πολλές κοινές παρουσίες όπως σε Μλειβοία, Λάρισα 2012, Αμπελιά αλλά υπήρξαν και χρονιές που τέθηκαν αντίπαλοι, με πιο χαρακτηριστικές μονομαχίες αυτές της Δ΄Εθνικής όταν αγωνιζόταν σε Ηρακλή Χάλκης και Κίσσαβο Συκουρίου αντίστοιχα. «Φάντομ» ο Μάκαρος, εξαιρετικό δεκάρι ο «Φίγκο».
Ο Ηρακλής στην καρδιά τους…
Τι κι αν τα τελευταία χρόνια οι Γιώργος και Χρήστος Μέκρας αποσύρθηκαν διακριτικά από τον χώρο, φρόντισαν με την παρουσία τους να αφήσουν το αποτύπωμα τους. Αφετηρία ο Ηρακλής Λάρισας που τους συνδέει για πολλούς λόγους ενώ συνυπήρξαν και στο Ελευθεραί τα τελευταία χρόνια. Πάντως ο Γιώργος είχε ορισμένες «γκεστ» εμφανίσεις με τη φανέλα της Νεάπολης σε αντίθεση με τον «Κούπερ» που τα «κρέμασε» οριστικά.
Συμπαίκτες στον Αχιλλέα, τώρα προπονητές
Αποστόλης και Βασίλης Τσιανάκας ηγούνται στους πάγκους του Κισσάβου Συκουρίου και των Χαλκιάδων αντίστοιχα και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, αλλάζοντας σελίδα στην καριέρα τους. Πάντως οι δυο τους υπήρξαν σπουδαίοι αμυντικοί στα νιάτα τους, με πέρασμα από την ΑΕΛ αλλά και κοινή θητεία σε Αχιλλέα Φαρσάλων πριν λίγα χρόνια και Ανθούπολη στα πρώτα τους βήματα.
Και όλες αυτές τις πλούσιες παραστάσεις, τις κουβαλάνε μαζί τους και φροντίζουν να τις μεταδίδουν και στους παίκτες τους.
Κάργα… Ταμπάκικο
Πριν πολλά χρόνια στους Αμπελόκηπους, τα αδέρφια Άκης και Μίλτος Ταυλαρίδης είχαν κάνει θραύση. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, ο καθένας χάραξε τη δική του πορεία και τα τελευταία χρόνια έχουν ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο στην ποδοσφαιρική τους καριέρα, αυτό του προπονητή.
Ο «Ζανέτι» επιστρέφοντας στα πάτρια εδάφη, αυτά των Αμπελοκήπων, προσφέροντας σημαντικό έργο στους «κόκκινους» σε ανδρική και ακαδημία αντίστοιχα ενώ ο Μίλτος έχει βρει την Ιθάκη του στον Κεραυνό Δένδρων. Αδέρφια μονιασμένα που την κατέχουν καλά τη γλώσσα του ποδοσφαίρου…
Φουλ Δωτιέας
Νίκος και Βαγγέλης Γούτος τι κι αν οι δρόμοι τους χώρισαν τώρα τελευταία, με τον πρώτο να αγωνίζεται στη Δάφνη Γλαύκης και τον δεύτερο να έχει «μετακομίσει» στη Λήμνο για επαγγελματικούς λόγους, όμως οι δυο τους είχαν σημαντική κοινή παρουσία στον Δωτιέα Αγιάς.
Και η αλήθεια είναι πως στους «κόκκινους» έζησαν μεγάλες στιγμές κατά το παρελθόν, έχοντας πάντα στο πλευρό τους, τον αγαπημένο τους πατέρα που δεν έχανε ματς και συνεχίζει να μη χάνει ακόμα και στην Αεροπορία!
