«Πύρρειος» αποδεικνύεται η νίκη Μακρόν στις προεδρικές εκλογές προ διμήνου, καθώς, εκ των αποτελεσμάτων των βουλευτικών εκλογών που ολοκληρώθηκαν την Κυριακή, έχει ήδη καταγραφεί με σαφήνεια το γεγονός ότι είναι «όμηρος» των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Γεγονός που σημαίνει, ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει παρά μόνον ευρισκόμενος υπό…επιτροπεία. Ενώ το γενικό συμπέρασμα από τις γαλλικές βουλευτικές εκλογές είναι η άνοδος των άκρων με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την Γαλλία αλλά και για την Ευρώπη, διότι βεβαίως το «μήνυμα» δεν έχει μόνο έναν πραλήπτη.
Το «εμπόδιο» φαντάζει να είναι αξεπέραστο, αν κρίνει κανείς και από τις εξελίξεις που άμεσα πυροδοτήθηκαν, μετά την ολοκλήρωση των αποτελεσμάτων, καθώς μεταξύ άλλων η συμμαχία Nupes της ενωμένης Αριστεράς υπό τον Ζαν-Λικ Μελανσόν έσπευσε να ανακοινώσει ότι ετοιμάζεται να υποβάλει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης της πρωθυπουργού Ελιζαμπέτ Μπορν στις 5 Ιουλίου.
Δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι προκαλεί και έκπληξη η συγκεκριμένη κίνηση καθώς οι προθέσεις του Μελανσόν ήταν ξεκάθαρες από τις προεδρικές εκλογές ακόμη, παρότι τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως ακριβώς τα επιθυμούσε. Διότι, ναι μεν, η συμμαχία της ενωμένης Αριστεράς αναδείχθηκε δεύτερη πολιτική δύναμη της Γαλλίας έναντι της παράταξης Μακρόν, που απώλεσε την απόλυτη πλειοψηφία στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση αλλά, ο ίδιος είναι δύσκολο να αναδειχθεί σε πρωθυπουργό όπως το επιθυμούσε. Διότι ως εκ των αποτελεσμάτων δεν μπορεί να προχωρήσει σε «συμμαχίες» που θα του το επέτρεπαν. Ενώ, η εκ νέου άνοδος της Μαρίν Λεπέν, αναδεικνύει εκ νέου το κοινωνικό βάθος των προβλημάτων που έχει η Γαλλία ως χώρα. Παρά το γεγονός ότι η Λεπέν, ελέω εκλογών, αποχωρίστηκε (προσωρινά; Θα δείξει) την ακραία ρητορική της περί εξόδου της Γαλλίας από την ΕΕ και άλλα τινά, ωστόσο όλοι ξέρουν τι ακριβώς πρεσβεύει και τι επιδιώκει. Κατά συνέπεια ήξεραν ακριβώς και τι επιλέγουν να ψηφίσουν, έστω και αν η επιλογή αυτή αποτελεί ψήφο διαμαρτυρίας στον γενικότερο τρόπο, πολιτεύεσθαι, του Γάλλου Προέδρου.
Το όλον, όσον αφορά στην Γαλλία, οδηγεί σε μία περίοδο αβεβαιότητας, που βεβαίως επηρεάζει και την Ευρώπη αν σκεφθούμε τον ρόλο της Γαλλίας στο σύνολο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος- τον οποίο μάλιστα τα τελευταία χρόνια ο Μακρόν έχει επιδιώξει να ισχυροποιήσει- και αποτελεί και ένα «μήνυμα» προς πάντα ενδιαφερόμενο. Υπό την έννοια αυτή, οι εξελίξεις στην πόλη του φωτός, αναμένονται με ενδιαφέρον και πέραν της έκβασης της πρότασης μομφής-έστω και αν ακόμη δεν περάσει- το πρόβλημα δεν λύνεται.
Για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1980, ένας εν ενεργεία πρόεδρος της Γαλλίας, έχει σχετική πλειοψηφία, που σημαίνει ότι με τους 245 βουλευτές του, η παράταξή του θα παραμείνει μεν πρώτη δύναμη στη βουλή, αλλά αποδυναμωμένη και ο Μακρόν θα δυσκολεύεται να περνά νόμους, περιλαμβανομένων των αμφιλεγόμενων σχεδίων του για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας.
Η πλέον ρεαλιστική διέξοδος, φαντάζει να είναι αυτή που διατύπωσε στενός συνεργάτης του Γάλλου Προέδρου, ο οποίος δήλωσε ότι η καλύτερη επιλογή είναι νέες κάλπες σε ένα χρόνο ,διότι η παρούσα βουλή υπό την σύνθεση που προέκυψε από τα αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής «είναι άχρηστη και ακυβέρνητη». Να σημειώσουμε δε, ότι η διάλυση της Εθνοσυνέλευσης προβλέπεται από το άρθρο 12 του Συντάγματος και θα οδηγούσε στην προκήρυξη νέων βουλευτικών εκλογών μετά από 20 μέρες και το αργότερο σαράντα. Ενώ σύμφωνα με κάποιους συνταγματολόγους τίποτα δεν εμποδίζει τον Μακρόν, αν το επιθυμεί, να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση, ακόμη και αυτή την εβδομάδα.
Όπως και νάχει το ερώτημα είναι: «από που έχασε ο Μακρόν;» Η απάντηση είναι: «Κυρίως από τα δεξιά του.»
Και αυτή είναι μία διαπίστωση-μήνυμα, πολύ ενδιαφέρουσα και χρήσιμη και για τα καθ’ ημάς και κυρίως για την ΝΔ καθώς, οδεύουμε σε εκλογές
