Υπάρχουν και καλά νέα! Τα οποία είναι ότι απαλλασσόμαστε από τον «ζυγό» της ενισχυμένης εποπτείας μετά από 12 χρόνια! Τουλάχιστον τυπικά, γιατί πρακτικά, υπάρχουν ακόμη πολλές ουρές οι οποίες χρήζουν αντιμετώπισης και μάλιστα μακροχρόνιας. Όμως, αναμφίβολα πρόκειται για ένα σημείο «καμπής» το οποίο και από συμβολικής απόψεως σημαίνει ότι κλείνει ο κύκλος μίας σκοτεινής εποχής για την χώρα-την λες και «σύγχρονο μεσαίωνα»-και μας βγάζει στο…φως.
Μια εποχή, η οποία εκτός από πολλά οικονομικά δεινά, ήταν και μία εποχή η οποία στιγμάτισε την Ελλάδα ως χώρα και τραυμάτισε την «αξιοπρέπεια» της. Συνοδευόμενη, στα πρώτα χρόνια της κρίσης-μετά μπορεί να συνηθίσαμε εμείς η να βαρέθηκαν οι άλλοι-από σωρεία απαξιώτικων σχολίων, προσβλητικών υποδείξεων, αφ΄ υψηλού αντιμετώπισης της χώρας και των πολιτών της και εθνικής μη…αξιοπρέπειας όπως αυτή επιχειρήθηκε συστηματικά να «τσαλακωθεί» και να «καταρρακωθεί» από τους…ευεργέτες μας.
Τώρα, αυτά θεωρητικά τα αφήνουμε πίσω μας και όπως είπε και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν είμαστε πλέον το «μαύρο πρόβατο της Ευρώπης». Βέβαια «πρόβατο» παραμένουμε, όπως και όλες εκείνες οι χώρες που εν πολλοίς εξαρτώνται από τους άλλους, αλλά…Αλλά αυτή η αλλαγή χρώματος, ώστε να μην ξεχωρίζουμε από το λοιπό κοπάδι, είναι βεβαίως ένα βήμα προς την πρόοδο και την…ομοιοχρωμία επίσης, υπό την έννοια της εξομοίωσης ως ένα βαθμό, με τους υπολοίπους πιο…κανονικούς Ευρωπαίους.
Βεβαίως, η «απελευθέρωση της οικονομίας», δεν σημαίνει και την αποκατάσταση της, διότι το προβλήματα εξακολουθούν να είναι κρίσιμα, αλλά διαχειρίσιμα, στο πλαίσιο και μίας πιο «αυτόνομης» λειτουργίας ως προς τις επιλογές ανάπτυξης που έχει να κάνει η χώρα.
Με ένα υψηλό δημόσιο χρέος- το υψηλότερο στην ευρωζώνη- σε μία περίοδο όπου η οικονομική ανασφάλεια έχει λάβει διεθνείς διαστάσεις λόγω της ενεργειακής κρίσης, με την εκτίναξη του πληθωρισμού και με
την εποχή του «φθηνού χρήματος» να τελειώνει, καθώς οι κεντρικές τράπεζες, η μία μετά την άλλη, ανεβάζουν τα επιτόκια σε μία προσπάθεια να τιθασεύσουν τον πληθωρισμό ( στην σκιά πάντα των όσων συμβαίνουν στην Ουκρανία) υπάρχει μία «αβεβαιότητα» για την ανθεκτικότητα της ελληνικής οικονομίας. Παρότι ξένοι αναλυτές προβλέπουν ότι μπορεί να αντέξει. Ας ελπίσουμε ότι έχουν δίκιο διότι έτσι κι αλλιώς κάτι ξέρουν καλύτερα.
Το άλλο, «καλό νέο», είναι ότι έρχεται το νέο ΕΣΠΑ «φορτωμένο» σαν τον Άγιο Βασίλη. Φέρνει μαζί του χρηματοδοτικά εργαλεία περί τα 80δις ευρώ εκ των οποίων το 1/3 θα διατεθεί για έργα στην Περιφέρεια ενώ 8 δις ευρώ θα κατευθυνθούν στην μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.
Αυτό σημαίνει ότι δίνεται η δυνατότητα μέσα στα επόμενα χρόνια για μία σημαντική οικονομική «ανάσα» η οποία μπορεί ποικιλοτρόπως να ενισχύσει και να επηρεάσει θετικά την καθημερινότητα των πολιτών και την ανάπτυξη της χώρας.
Τα δυο γεγονότα μαζί, σαφώς αποτελούν παρά τις υποσημειώσεις και τους αστερίσκους, μία θετική εξέλιξη, που χαράσσει προοπτική και δίνει ας πούμε μία πιο…φωτεινή ματιά στα πράγματα.
Και φυσικά, για να μην ξεχνιόμαστε και τα δυο γεγονότα, αποτελούν μία καλή και πειστική επιχειρηματολογία στην «φαρέτρα» της Κυριάκου Μητσοτάκη προκειμένου να προχωρήσει σε προκήρυξη πρόωρων εκλογών το Φθινόπωρο, κάτι που πλέον φαντάζει σφόδρα πιθανό. Διότι με μία πολιτική παροχών και…εξευμενισμού των πολιτών (σε σχέση με το κύμα ακρίβειας που έχει ενσκήψει) σε συνάρτηση και με επερχόμενα οφέλη από το νέο ΕΣΠΑ δημιουργείται ένα κλίμα θετικής προσμονής το οποίο μπορεί κάλλιστα να εξυπηρετήσει την παρούσα Κυβέρνηση, στην προεκλογική της επιχειρηματολογία. Σωστά;
