Αυτό ακριβώς είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ένας άγραφος πίνακας πολιτικά, που από δω και πέρα θα γεμίσει ο ίδιος, με τα έργα και τις ημέρες του, ως νέος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, για τα οποία και θα κριθεί στις επόμενες κάλπες.
Έχουν βεβαίως περάσει κάποιοι μήνες από την πανηγυρική εκλογή του στην θέση του Προέδρου του προσφάτως αναβαπτισμένου και σε επίπεδο ονόματος και σε επίπεδο συμβόλου ΠΑΣΟΚ και στο μεταξύ, έχει δώσει δείγματα γραφής μέσω δηλώσεων, τοποθετήσεων και επιλογών. Το γεγονός όμως παραμένει ότι, ναι μεν είναι ευρωβουλευτής, ναι μεν είχε και στο παρελθών εμπλακεί σε εσωκομματική διαδικασία στοχεύοντας την προεδρία του κόμματος, αλλά στην πραγματικότητα πολιτικό δείγμα γραφής δεν είχε δώσει έως τώρα μιλώντας για την απαιτητική κονίστρα της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Αυτό είναι πλεονέκτημα είναι και μειονέκτημα ταυτοχρόνως.
Πλεονέκτημα, το οποίο προφανώς «μέτρησε» στις εσωκομματικές εκλογές οδηγώντας στην επικράτηση του και προφανώς αναδεικνύοντας το μήνυμα ότι οι ψηφοφόροι του χώρου είχαν «χορτάσει» από…δοκιμασμένες συνταγές και προτίμησαν να δοκιμάσουν κάτι νέο προσδοκώντας ότι μαζί του θα φέρει και τον αέρα ανανέωσης που τόσο έχει ανάγκη ο χώρος.
Μειονέκτημα, γιατί ακριβώς, η «τριβή» με τις καθημερινές απαιτήσεις του πολιτικού στίβου ξεκίνησε προ ολίγου και χωρίς ο ίδιος να είναι μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Από την εκλογή του στην ηγεσία του κόμματος, η οποία γέννησε πολλές ελπίδες και δημιούργησε υψηλές προσδοκίες, για την αναγέννηση του κόμματος και ανασυγκρότηση του χώρου, ως είναι φυσικό ξεκίνησε μία διαδικασία σταδιακής αναδιοργάνωσης του κόμματος και “προσαρμογής” του στην νέα δεδομένα, όπως αυτά εκφράζονται από τον νέο πρόεδρο και την ηγετική ομάδα που συγκροτήθηκε. Και όπως φάνηκε και από την αθρόα προσέλευση στην νέα εκλογική διαδικασία για το όνομα, το σύμβολο και τις νέες κομματικές οργανώσεις, η δυναμική εκκίνηση που σημειώθηκε κατά την εκλογή του νέου προέδρου συνεχίζεται με…ορμή που συνδυάζεται με ένα κλίμα αναμονής η και…ανυπομονησίας και κεκτημένης ταχύτητας, όσον αφορά στις παραπέρα εξελίξεις που αφορούν στο κόμμα και στο ρόλο που άρχισε να παίζει και θα παίξει στις πολιτικές εξελίξεις.
Το Συνέδριο του κόμματος την προσεχή εβδομάδα, από την στιγμή που η κατά τόπους αναδιοργάνωση έχει προηγηθεί, αναμένεται να θέσει τις βάσεις για την συνολική κομματική επανεκκίνηση, με νέα δεδομένα. Επανεκκίνηση, η οποία, νομοτελειακά θα οδηγήσει και στις επόμενες εκλογές. Και από το βήμα του Συνεδρίου ο νέος Πρόεδρο Ν. Ανδρουλάκης παρουσία πλέον του ανανεωμένου κομματικού του ακροατηρίου θα δώσει το “ηγετικό του στίγμα” δίνοντας και τον “τόνο” για τις περαιτέρω πολιτικές επιλογές.
Ακόμη κι έτσι όμως, επειδή όλα κρίνονται επί του πολιτικού πεδίου, ο Ν. Ανδρουλάκης, ο οποίος μέχρις στιγμής έχει προσπαθήσει να τηρήσει την λογική των “ίσων αποστάσεων” από την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ “επιτιθέμενος” και στα δύο κόμματα και επιδιώκοντας να αναδείξει και να διαφυλάξει την αυτονομία του ΠΑΣΟΚ ώστε να μην πέσει σε παγίδες ταυτίσεων που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην “απορρόφηση” του κόμματος….Ακόμη κι έτσι, εξακολουθεί να είναι “tabula rasa” για τους οπαδούς και φίλους του κόμματος αλλά και για τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Και ακριβώς, αυτό το «ανεξερεύνητο» του πράγματος είναι που καθίσταται και παράγοντας αβεβαιότητας για τους πολιτικούς του αντιπάλους. Γιατί όταν δεν ξέρεις την πολιτική συμπεριφορά κάποιου, τις αντιδράσεις του, τις θέσεις του είναι πολύ πιο δύσκολο να τον αντιμετωπίσεις. Πολύ πιο δύσκολο να τον ζυγίσεις και τελικά να τον φέρεις με έναν τρόπο στα νερά σου με τον ένα η τον άλλο τρόπο.
