Mais oui! Τελικά ο Εμμανουέλ Μακρόν τα κατάφερε! Αφού πρώτα πήρε μία…λαχτάρα ο ίδιος και εν συνεχεία η Ευρωπαϊκή Ένωση με την αμφίρροπη μάχη του πρώτου γύρου μεταξύ του ιδίου και της Μαρίν Λεπέν, εν τέλει στον δεύτερο γύρο, κατέγραψε μία…περιφανή νίκη, με ποσοστό 58,55%.
Η οποία, εν πολλοίς ήταν αναμενόμενη ως εξέλιξη – η νίκη, όχι απαραίτητα το τόσο υψηλό ποσοστό – καθώς η συσπείρωση πέριξ του Μακρόν προκειμένου να αποφευχθεί η άνοδος της ακροδεξιάς υποψήφιας στον προεδρικό θώκο της Γαλλίας- ήταν η πιθανότερη εξέλιξη κατά τον δεύτερο γύρο.
Και βεβαίως ναι, κατέγραψε μία μεγάλη νίκη, η οποία του εξασφάλισε μία ακόμη θητεία στο Ελιζέ αλλά…Αλλά, το γεγονός είναι, παρότι κάποιοι έσπευσαν να αντιμετωπίσουν με σχετική «ειρωνεία» τον ισχυρισμό της Λεπέν, ή τον τρόπο «ανάγνωσης» από δική της πλευρά των αποτελεσμάτων, το ποσοστό που η ίδια κατέγραψε στον δεύτερο γύρο, μόνο αμελητέο δεν το λες. Δηλαδή το 41,45% που εξασφάλισε, μπορεί να μην της έφερε τη νίκη, αλλά είναι ένα ισχυρό ποσοστό, το οποίο ιδιαιτέρως θα πρέπει να προβληματίσει. Σε μία χώρα με την ανθρωπογεωγραφία που έχει πλέον η Γαλλία και με τα προβλήματα που αναφύονται κυρίως λόγω ακριβώς της ανθρωπογεωγραφίας αυτής. Στα οποία άλλωστε «πατά» η άκρα δεξιά προκειμένου να ξετυλίξει την πολιτική της. Η Μαρίν Λεπέν μπορεί λοιπόν όντως να μην κέρδισε τις γαλλικές εκλογές – προκαλώντας κύματα ανακούφισης στην Ευρώπη και όχι μόνον- αλλά οπωσδήποτε το ποσοστό που συγκέντρωσε όχι μόνον δεν μπορεί κανείς να το αγνοήσει ή να το υποτιμήσει (γιατί αυτό θα ήταν μέγα λάθος), αλλά αντιθέτως πρέπει να τύχει ιδιαίτερης προσοχής, όχι μόνον ως προς την πολιτική αλλά και ως προς την κοινωνική του ανάλυση.
Και…τώρα αρχίζουν τα δύσκολα! Μετά τα επινίκια Μακρόν για την επανεκλογή του στην Προεδρία της Γαλλίας. Ναι, η Γαλλία μένει σε ευρωπαϊκά νερά με παραμονή στην προεδρία του Μακρόν. Ναι, η Ελλάδα μπορεί να είναι ικανοποιημένη – για να μην πούμε και ανακουφισμένη – από το αποτέλεσμα, γιατί ούτως η άλλως η Γαλλία είναι ένας παραδοσιακός σύμμαχος της. Ειδικά όμως ο Μακρόν στα τελευταία πολύ δύσκολα χρόνια που περάσαμε και εξαιτίας της ακατάσχετης τουρκικής προκλητικότητας και επιθετικότητας, υπήρξε ένας σταθερός υποστηρικτής και σύμμαχος που δεν δίστασε να πει και να υποστηρίξει τις απόψεις του υπέρ ημών σε όλους τους τόνους και σε κάθε περίπτωση. Άλλωστε πέραν της όποιας «συμμαχικής» η διαχρονικής φιλικής σχέσης έχει η Γαλλία με την Ελλάδα, είναι σαφές ότι και ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος έχει τοποθετήσει την χώρα του στο φάσμα των Μεσογειακών χωρών-δυνάμεων, οπότε τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις της δεν συνάδουν με εκείνες της Τουρκίας. Αυτό, φάνηκε ξεκάθαρα με τα όσα συνέβησαν στην Μεσόγειο μεταξύ ημών και των Τούρκων αλλά και με την περίπτωση της Λιβύης η με εκείνη του Λιβάνου λόγω της καταστροφικής έκρηξης. Δηλαδή ο τρόπος που η Γαλλία τοποθετεί τον εαυτό της, στον χάρτη σήμερα.
Όσον αφορά στα «δύσκολα» του Μακρόν, αυτά έχουν να κάνουν με την εσωτερική πολιτική εξισορρόπηση των πραγμάτων καθώς βρίσκονται μπροστά του οι κοινοβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Όπου, όπως φαίνεται, δύσκολα θα μπορέσει να επιτύχει την πολυπόθητη πλειοψηφία προκειμένου να μπορέσει να κυβερνήσει χωρίς να υποχρεωθεί σε «συνύπαρξη» με άλλο κόμμα από το οποίο θα προέρχεται ο πρωθυπουργός. Με άλλα λόγια, ο νεοκομμουνιστής Ζαν Λικ Μελανσόν, ο οποίος έχει βάλει «πλώρη» για την πρωθυπουργία και δεν το κρύβει άλλωστε, «πατώντας» και στο 22% που εξασφάλισε κατά τον πρώτο γύρο οπότε και κατατάχθηκε τρίτος. Βέβαια και οι βουλευτικές εκλογές στην Γαλλία, όπως και οι προεδρικές διεξάγονται σε δυο γύρους και αυτό μπορεί να αποβεί προς όφελος του νέου Γάλλου Προέδρου.
Από κει και πέρα εκτός από πρόεδρος μίας, ας το πούμε, «ελίτ», πρέπει να κερδίσει και το στοίχημα της «βάσης» καθώς εξακολουθεί να απέχει πολύ από το να πιάσει τη…βάση, τον ψυχισμό της, τις ανάγκες της και την mentalite της γενικώς.
Ίδωμεν…
