Ο εμπνευστής και η ψυχή του Κέντρου Έρευνας Θεάτρου και Χορού +ΠΛΗΝ, ο Λαρισαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης, μιλάει με αφορμή τη νέα παραγωγή που παρουσιάζει τον Μάρτιο
του Μενέλαου Κατσαμπέλα
Το Κέντρο Έρευνας Θεάτρου και Χορού +ΠΛΗΝ, διανύει την αισίως την 5η χρονιά λειτουργίας του, πιστό στους στόχους που εξαρχής έθεσε και πάνω απ’ όλα στην ανεξαρτησία του. Ο ιδρυτής του, Ηρακλής Τζαφέτας, με τις κεραίες του μόνιμα ευαίσθητες στα κοινωνικά και πολιτιστικά επίδικα, με αφορμή μόνο τη νέα παραγωγή που ανεβάζει τον Μάρτιο, παρουσιάζει μέσω του FORMedia το Κέντρο, αλλά και τις απόψεις του για την τέχνη σήμερα, στη Λάρισα και όχι μόνο.
Οι φωτογραφίες που πλαισιώνουν την παρουσίαση είναι από την παράσταση LEBENSRAUM με τον Ηρακλή Τζαφέτα και την Θάλεια Χαραρά.
Τί είναι το Κέντρο Έρευνας Θεάτρου και Χορού +ΠΛΗΝ;
«To +ΠΛΗΝ διανύει τον 5ο χρόνο λειτουργίας του. Δύο χρόνια στο Stage και 3 χρόνια σε δική του στέγη, στην γωνία που ενώνει τις οδούς Λογιωτάτου και Σμολένσκι. Δημιούργηθηκε όταν επέστρεψα από Θεσσαλονίκη και Κομοτηνή όπου βρισκόμουν για σπουδές και στη συνέχεια ως αναπληρωτής στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Γνωριστήκαμε με την χορεύτρια και χορογράφο Βασιλική Σουλτούκη και γρήγορα συνειδητοποιήσαμε ότι καλλιτεχνικά έπρεπε να συνεργαστούμε. Έτσι, το 2019 με το που έκλεισε το Stage βρήκαμε τον χώρο και φτιάχτηκε το Κέντρο Έρευνας Θεάτρου και Χορού +ΠΛΗΝ. Το κέντρο στηρίζεται αποκλειστικά στις συμμετοχές των μελών των τμημάτων του, διατηρώντας τον ανεξάρτητο χαρακτήρα του μακριά από κρατικές επιχορηγήσεις κλπ. Η δομή του αποτελείται από δύο σκέλη, το Εκπαιδευτικό και το Καλλιτεχνικό. Όσον αφορά στο πρώτο, λειτουργούν το τμήμα Σύγχρονου Χορού με 2 τμήματα (αρχαρίων και προχωρημένων) και το τμήμα Υποκριτικής με τρεις Κύκλους Εκπαίδευσης (Α’, Β’ και Γ’). Παράλληλα πραγματοποιούνται σεμινάρια σύγχρονου χορού και υποκριτικής με καταξιωμένους δασκάλους και εκπαιδευτές από Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος (Καλλιτεχνικό), το κέντρο πραγματοποιεί τις δικές του παραγωγές έτσι μετά τα συνεχόμενα lockdown φέτος (περίοδος 2021-2022) ξεκινήσαμε με το έργο «Ο Ντάννυ και η Βαθιά Γαλάζια Θάλασσα» του Aμερικάνου συγγραφέα John Patrick Shanley και συνεχίζουμε τώρα τον Μάρτιο με την δεύτερη παραγωγή, το έργο «LEBENSRAUM – ένα πείραμα για την καλοσύνη», του Έλληνα συγγραφέα Θανάση Τριαρίδη. Ακόμη, φιλοξενήθηκαν δύο παραστάσεις, μία από Θεσσαλονίκη, το FOOTBALL του Θ.Τ., με την ηθοποιό Αλεξάνδρα Σταμούλη και τον μουσικό Νείλο Καραγιάννη και μία από Λάρισα, το ΚΟΝΤΡΑΜΠΑΣΟ με τον Δημήτρη Φωτίου σε σκηνοθεσία Χρυσούλας Χρήστου. Τέλος τον Απρίλη, μετά το LEBENSRAUM, θα φιλοξενηθεί ακόμα μία μουσική παράσταση από Θεσσαλονίκη. Μετά από δύο δικές μας παραγωγές και τρεις φιλοξενούμενες θα αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για τις παρουσιάσεις του εκπαιδευτικού σκέλους (Ιούνιος 2022) όπου οι τρεις κύκλοι του τμήματος Υποκριτικής και τα δύο τμήματα του Σύγχρονου Χορού θα παρουσιάσουν τη δουλειά του έτους τους ενώπιον κοινού».
Ποιό ήταν το όραμα, στη βάση του οποίου σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε το +ΠΛΗΝ;
«Εξ΄ αρχής ο στόχος μας ήταν να δημιουργήσουμε, αυτό που λέει και το όνομα, ένα Κέντρο Έρευνας πειραματισμού και δημιουργίας ανεξάρτητο. Όσο περισσότεροι τέτοιοι χώροι υπάρχουν τόσο το καλύτερο για οποιαδήποτε κοινωνία. Μπορεί στην Λάρισα να μην είμαστε εξοικειωμένοι με τέτοιες καλλιτεχνικές προτάσεις, αλλά στην Ελλάδα και το εξωτερικό οι ανεξάρτητοι χώροι τέχνης κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος και αυτό είναι κάτι πολύ ενθαρρυντικό. Η τέχνη οφείλει να συνομιλεί με την κοινωνία, να παίρνει ερεθίσματα από αυτήν και να της ανταποδίδει ερωτήματα, να προκαλεί αμφισβητήσεις. Στον δικό μας χώρο, πολύ συχνά (ευτυχώς όχι πάντα), οι ιδεολογίες διαφημίζονται για ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών και δημιουργία πολιτικών βιογραφικών. Μακάρι να δημιουργηθούν δύο, πέντε, δέκα ακόμα ανεξάρτητες σκηνές στην πόλη, θα ήταν ευχής έργο».
Μίλησε μας λίγο περισσότερο για το LEBENSRAUM, την παραγωγή του Μαρτίου
«Το LEBENSRAUM είναι ένα αγαπημένο μου έργο και ο Θανάσης Τριαρίδης είναι ένας άνθρωπος που εκτιμώ πολύ. Είχαμε ξανασυνεργαστεί παλιότερα σε εκπαιδευτικό επίπεδο και η εμπιστοσύνη που έχουμε χτίσει τα τελευταία χρόνια είναι αμοιβαία και κάπου μας πάει όλο αυτό. Πρόκειται για ένα έργο-πείραμα που διαδραματίζεται σε μία σκηνή θεάτρου ενώπιον κοινού. Ο τίτλος είναι γερμανικός όρος και σημαίνει ζωτικός χώρος και αποτελεί την στρατηγική του Χίτλερ και των Ναζί δηλαδή το δικαίωμα που έχει ένα κράτος να προσαρτήσει τα εδάφη που του χρειάζονται προκειμένου να αναπτυχθεί. Ο Τριαρίδης με το έργο του αυτή την θεωρία την αποτυπώνει σε ατομικό επίπεδο, δηλαδή το πόσο εύκολα ένας άνθρωπος μετατρέπεται σε δολοφόνο (όπως οι Ναζί) όταν επιλέξει τον φόβο. Μία κοινωνία φοβισμένη είναι έτοιμη να κάνει ότι της ζητηθεί, ακόμα και να σκοτώσει. Η καθημερινότητα και η ιστορία νομίζω μιλάνε από μόνες τους. Πρόκειται κατά τη γνώμη μου για ένα συγκλονιστικό κείμενο (έχει ανέβει πολλές φορές στην Ελλάδα και το εξωτερικό) το οποίο διαβάζοντας το από την μία σου αφήνει πολλά περιθώρια για σκηνοθετικούς και υποκριτικούς πειραματισμούς αλλά από την άλλη είναι τόσο καθαρή η γραμμή του που εντέλει σε πάει από μόνο του εκεί που θέλει ο συγγραφέας. Η διαδικασία της σκηνοθεσίας με την Θάλεια Χαραρά και ταυτόχρονα και η υποκριτική υποστήριξη ήταν δύσκολο στοίχημα από την αρχή παρ’ όλο που έχουμε την εμπειρία του Ντάννυ. Στις δοκιμές θέλουμε όλοι και όλες, η βοηθός σκηνοθέτη και τα παιδιά που χειρίζονται τα φώτα και τον ήχο να μας δίνουν τροφοδοσία λέγοντάς μας τί δουλεύει και τί όχι ουτως ώστε να έχουμε μία εικόνα του τί συμβαίνει στην σκηνή. Από την άλλη, η εγκυμοσύνη της Θάλειας δεν επιτρέπει απαιτητικά ζεστάματα, είναι όμως ένα στοιχείο που δίνει μία άλλη οπτική στον χειριστή του πειράματος, ρόλο που υπερασπίζεται η Θάλεια. Λόγω εγκυμοσύνης μας προέκυψε και η ιδέα του τρέιλερ της παράστασης καθώς το έμβρυο μέρα με τη μέρα καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο στον πλακούντα μέχρι να έρθει στον κόσμο των ώριμων ανθρώπων – δολοφόνων, όπως είμαι σίγουρος θα έλεγε ο Θ. Τριαρίδης. Στο έργο FOOTBALL που είχαμε την χαρά και την τιμή να φιλοξενήσουμε στο +ΠΛΗΝ πριν ένα μήνα με την Αλεξάνδρα Σταμούλη και τον Νείλο Καραγιάννη από Θεσσαλονίκη, φαίνεται η ευαισθησία του Θ.Τ. για τις σφαγές που έχουμε οι άνθρωποι στην ιστορία μας ως είδος.
Όσον αφορά στην παράσταση νομίζω θα μας κρίνει όλους το πείραμα. Προσωπικά θα ήθελα να ευχαριστήσω το Tranζistor, το MODI art café-bar και το ΠΕΡΙΠΟΥ που στηρίζουν την δεύτερη παραγωγή του Κ.Ε.Θε.Χο. +ΠΛΗΝ , τον Μιχάλη Κόκκορα για την παραχώρηση του κρεοπωλείου του όπου πραγματοποιήθηκαν τα γυρίσματα του τρέιλερ της παράστασης και όλους τους συνεργάτες που με ανέχονται για δεύτερη φορά.
LEBENSRAUM – ένα πείραμα για την καλοσύνη-
Του Θανάση Τριαρίδη
10,11,12 Μαρτίου στις 21:00
13 Μαρτίου στις 20:00
Και
16,17,18 Μαρτίου στις 21:00
20 Μαρίου στις 20:00
Κέντρο Έρευνας Θεάτρου & Χορού +ΠΛΗΝ
Λογιωτάτου 14 και Σμολένσκι γωνία
Είσοδος: 10 ευρώ
Μειωμένο (φοιτητικό/ανέργων/άνω των 65): 8 ευρώ
Τηλ. Κρατήσεων: 6948897236
Το έργο
Σε μία άδεια σκηνή θεάτρου συναντιούνται δύο άνθρωποι. Ο χειριστής του πειράματος και το πειραματόζωο. Ή μάλλον, για να είμαστε ακριβείς, ο χειριστής του πειράματος και ο αποδέκτης. Ο όρος «πειραματόζωο» θυμίζει ποντίκι. Το πείραμα ξεκινά και λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια των θεατών. Τα όρια τα ορίζει το Ιερό Βιβλίο, το ερωτηματολόγιο. Άλλωστε αυτό είναι η Δημοκρατία, ένα ερωτηματολόγιο που φτιάχνουμε εμείς και εσείς απαντάτε και την διαμορφώνετε όπως θέλετε. Είναι τόσο απλό, την φτιάχνεις και σε φτιάχνει, σαν το αβγό του Κολόμβου.
Ποια είναι τα όρια της λογικής και της ηθικής όταν αυτό που βλέπεις παύει να είναι θέατρο; Πώς ορίζεται η ηθική όταν η αμοιβή σου εξαρτάται από την παραμονή σου στο πείραμα; Πότε ένα αστείο γεννά την μεγαλύτερη βία; Στο τέλος του πειράματος θα χειροκροτήσεις ως θεατής ή θα αντιδράσεις ως πειραματόζωο;
Η ευθύνη για ότι συμβεί είναι αποκλειστικά δική σας. Οφείλουμε ωστόσο, να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Τίποτα από αυτό που θα δείτε και θα ακούσετε δεν είναι προσωπικό. Σε ένα μήνα ή ένα χρόνο, μπορεί να συναντηθούμε ξανά, σε ένα μαγαζί ή σε μία δημόσια υπηρεσία ας πούμε, εμείς δεν θα σας γνωρίσουμε.
LEBENSRAUM: Γερμανική λέξη, σημαίνει ζωτικός χώρος. Ως πολιτικός όρος χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα από τους Ναζί και τον Χίτλερ. Ένα κράτος έχει το δικαίωμα να προσαρτήσει τα εδάφη που του χρειάζονται για να αναπτυχθεί.
Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία: Ηρακλής Τζαφέτας, Θάλεια Χαραρά
Βοηθός Σκηνοθέτη: Καλλιόπη Λαγγούρα
Χειρισμός ήχου/φώτων: Θωμάς Τάκαλος, Άννα Καραγκούνη, Δήμητρα Κούρτη
Φωτογράφιση: Γιάννης Χατζηαντωνίου
Κινηματογράφιση τρέιλερ: Δημήτρης Βάλλας
Σχεδιασμός αφίσας: Νανώ Κατσανούλα
Στο ρόλο του Γ: Ηρακλής Τζαφέτας
Στο ρόλο της Σ: Θάλεια Χαραρά
Συμμετέχουν: Χαρά Καράτζιου, Κωνσταντίνα Δάλλα
Παραγωγή: Κ.Ε.Θε.Χο. +ΠΛΗΝ
Χορηγοί: Tranζistor, Art café bar Modi, Στο Περίπου
